Meestromen in leegte.
Meestromen in leegte.
______________
Ik voel me, leeg, ongerespecteerd niets betekend leeg,
alsof liefde er niet eens is geweest.
En ik denk, khoop dat ze me hiervoor vergeeft.
Onbegrip spookt rond in het hoofd van deze panische dichter.
De verlichter van de pijn is niet te bespeuren.
Bezig met het besmeuren van mijn hersenpan met donkere gedachten die me versmachten als zout water die de longen betasten.
De lasten die de schouders niet meer dragen kunnen
Ze verkrampen van de kou die m'n lichaam verlamde.
Maar de gedachten die zich door de deur ramde hebben me terug van zin veranderd
Ik wou weggetrokken worden in m'n gedachtengang,
in het niets, in de koude leegte.
De dood sleepte me zacht in de branding weg
Tot het moment van besef.
Wil je dit nu echt?
Je hebt het haar beloofd en de mensen om je heen vergeven het je misschien nooit.
M'n verlamde hart gaf weer een klap, het instinct van overleving kwam met een harde impact.
Een duistere gloed die over m'n lichaam was vertakt brak.
Anders was ik niet meer hier met dit gedicht van de zwaarste nacht die het leven me ooit bracht.
-Anthony Knight
______________
Ik voel me, leeg, ongerespecteerd niets betekend leeg,
alsof liefde er niet eens is geweest.
En ik denk, khoop dat ze me hiervoor vergeeft.
Onbegrip spookt rond in het hoofd van deze panische dichter.
De verlichter van de pijn is niet te bespeuren.
Bezig met het besmeuren van mijn hersenpan met donkere gedachten die me versmachten als zout water die de longen betasten.
De lasten die de schouders niet meer dragen kunnen
Ze verkrampen van de kou die m'n lichaam verlamde.
Maar de gedachten die zich door de deur ramde hebben me terug van zin veranderd
Ik wou weggetrokken worden in m'n gedachtengang,
in het niets, in de koude leegte.
De dood sleepte me zacht in de branding weg
Tot het moment van besef.
Wil je dit nu echt?
Je hebt het haar beloofd en de mensen om je heen vergeven het je misschien nooit.
M'n verlamde hart gaf weer een klap, het instinct van overleving kwam met een harde impact.
Een duistere gloed die over m'n lichaam was vertakt brak.
Anders was ik niet meer hier met dit gedicht van de zwaarste nacht die het leven me ooit bracht.
-Anthony Knight
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zaterdag, december 15, 2018 00:06 |
| heftig !!! groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| teun hoek: | Vrijdag, december 14, 2018 11:51 |
| sterkte het leven kan mooi zijn th | |
| Dreaming Star : | Vrijdag, december 14, 2018 10:56 |
| Ik heb vorig jaar ook zo'n nacht gehad, dat ik mezelf bijna van de pier in IJmuiden in de woeste stormachtige nacht gooide, maar- ik had net op tijd de begeleiding gebeld, omdat er 'iets.' in me wilde door leven. Ik herken hier wel iets in. Veel sterkte man, | |
Over dit gedicht
| Auteur: snake642 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2018 | ||
| Thema's: | ||