een liefdeszegen
nacht legt zich stil over het land
geen woord, geen zuchtje wind
is nog te horen en velden liggen
stom in donkere lange voren
angst kennen wij niet meer
wij zijn, hoe zal ´k het zeggen, uitgeput
tasten met onze oren
naar radio´s met lege woorden
zelfs onze harten: leeg
waar duister heerst in de pupillen
is alles met een as bedekt
toch eisen wij het leven
en willen zingen, dansen, dromen
op onze kerst-versierde straten
ondanks het rood dat te veel kleeft aan handen
wordt ’t Kind toch telkens weer geboren
al eeuwenlang als liefdeszegen
sunset 18-12-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, december 18, 2018 22:29 |
| Avr, Dank je voor je lezen en waarderend reageren. Warme genegen groet en een heel vredige dinsdagavond, |
|
| Avr: | Dinsdag, december 18, 2018 21:09 |
| Indrukwekkend, zoals je de wrede realiteit en het Kerstgevoel, in dit mooie gedicht weet te verwoorden, sunset! | |
| sunset: | Dinsdag, december 18, 2018 20:25 |
| teun hoek, Dank je voor je lezen en reageren en een heel vredige dinsdagavond. Warme genegen vriendengroet, |
|
| teun hoek: | Dinsdag, december 18, 2018 14:16 |
| ons tot heil th | |
