mezelf altijd het dichtst
ik meet mij een pak aan uit regen
om er dichtbij te zijn, dichter
een paar schoenen maak ik mij
eentje uit adelaarsveren
en het ander van een magneet
uit een wortel snijd ik een wandelstok
en met een hoed uit wolken
bedek ik mijn kalend hoofd
draag een hemd zonder zakken
en aan mijn voeten sokken
uit pure blootsvoetsnachten
bedek al de rest met blaren
omhul mij met schaduw
en ga de deur uit, naar buiten
ik ben mijzelf altijd het dichtst
sunset 19-12-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, december 19, 2018 22:53 |
| teun hoek, waterval, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en geniet van een rustige woensdagavond. Warme genegen groet, PS: Overigens, meestal zit er veel beeldend in mijn gedichten. Hier dus ook. |
|
| waterval: | Woensdag, december 19, 2018 22:22 |
| leuk, en nu dat beeld proberen te bewaren want met al die blaren moet er niet te veel wind zijn... ;-) groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| teun hoek: | Woensdag, december 19, 2018 12:43 |
| niet erg warm met dit weer th | |
