Bemin mij...
Onder een grijs laagje stof verberg ik me voor het leven van gisteren en vandaag.
De rolluiken blijven halverwege haperen in onverschilligheid,
de dood wacht geduldig.
Ik staar naar het verleden
en zie het geluk in fotografische momenten op de schoorsteenmantel.
Was het door de waarheid of de leugen, maar ik ben bang geworden in het heden.
Buiten blaast de wind de laatste bladeren gejaagd voor mijn raam,
ik zie door de spleten hoe de mens worstelt met zijn sterfelijkheid,
waanzinnig tegen de natuur.
Iemand probeert zich los te rukken uit de werkelijkheid,
ik vind het tijd om de ogen te sluiten.
Overblijfselen van wat eerder een smakelijke maaltijd leek blijven onaangeroerd, nu en waarschijnlijk ook wel morgen,
alsof de honger het knagende gevoel met eenzaamheid voedt.
Je weet wel...
esteban 20/12/2018
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, december 21, 2018 12:22 |
| Intens en zeer goed geschreven Esteban. Ik vind het ijzersterk in het overbrengen van wat een mens en/of dichter waarneemt en voelt aangaande tijd, eenzaamheid en vergankelijkheid ( sterfelijkheid). Het gedicht raakt bij lezen en bij meermaals herlezen wint het meer en meer aan diepte en inkering. Liefs | |
| EXPLICIT: | Vrijdag, december 21, 2018 01:40 |
| Mooi geschreven. Is iemand niet stiekem iedereen en de werkelijkheid alles. | |
| Clarice: | Donderdag, december 20, 2018 22:37 |
| Heel goed geschreven, de gelatenheid en het afstand nemen, het wegzinken in de leegte waartegen je het toch niet kan halen. Wens je veel sterkte en hoop op beter. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Donderdag, december 20, 2018 14:47 |
| moeilijke en zware tijd veel kracht en warmte rondom toe gewenst . th | |
| waterval: | Donderdag, december 20, 2018 10:50 |
| tja,.... moeilijk om dat gevoel van eenzaamheid in woorden te vatten, maar deze "poging" is volledig geslaagd, ik vind het indrukwekkend en mooi, kan het helemaal bevatten,... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Avr: | Donderdag, december 20, 2018 10:14 |
| Nee! Deze ervaring ken ik niet. Wel troosteten. Dat ook geen beste oplossing is.Maar je hebt de eenzaamheid hier heel mooi verwoord. Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2018 | ||
| Thema's: | ||