een ordinaire morgen
ik luister naar de fluitketel,
sputterend op het gasfornuis.
ik praat met mijn vergeelde zetel
en tegen het houten kruis.
het licht piept door de luiken,
de morgen komt stilaan op gang.
geur van verse koffie ruiken,
twee muggen spelen op het behang.
een boterham komt uit de kast
zacht eitje met gerookt spek,
ontbijt dat telkenmale wat verrast
mijn maag grolt, ik heb zo'n trek.
nu klaar om te vertrekken,
te voet naar het station.
ik kan geen tijd meer rekken,
de trein komt aan op het perron.
na een uurtje rustig sporen
met wat lezen en iets snoezen,
in het Brusselse aangekomen
dan roep ik
dan roep ik
leve het werk... en de volle bloezen!
Johny Donovan, 2018
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2018 | ||
| Thema's: | ||