Opa
Je bent dood,
je bent er niet meer.
Je vertrok,
zonder dat we afscheid konden nemen.
Je was ineens weg.
Maar je wist het,
dat je er niet lang meer zou zijn.
En je hield de pijn voor jezelf,
je zei niets,
niet of je pijn had.
Je wou ons geen last bezorgen.
Je vertok,
ineens.
Vlugger dan iedereen dacht.
Niemand wist,
dat het zo vlug zou gaan.
Je hebt geen pijn meer nu,
het is gedaan.
Dag opa,
tot nog eens...
Reacties op dit gedicht
| Karense: | Vrijdag, mei 31, 2002 21:18 |
| leentje ge weet dat ik er altijd voor u ben ik kan er weinig op zeggen maar hou u sterk kusjes karense | |
| tessa snellinx: | Donderdag, mei 30, 2002 21:35 |
| heel mooi gedicht echt waar !!je schrijft heel goed doe zo verder zou ik zeggen groetjes tessa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Leen Stassen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||