Spoorzoeken
Je koude adem doet me schrikken,
ik wankel achter het douchescherm.
Jouw hand staat als spoor tegen het glas,
ikzelf ben opgeslokt door stoom.
Als ik dan de kraan dichtdraai,
en zie hoe jouw ogen mijn gezicht
in de spiegel bekijken,
word ik wit, grijs en weer blond.
Klein en kleiner,
een deel van een verleden,
een bezoeker in een ander zijn nu.
In de toekomst zullen we vervreemden.
ik wankel achter het douchescherm.
Jouw hand staat als spoor tegen het glas,
ikzelf ben opgeslokt door stoom.
Als ik dan de kraan dichtdraai,
en zie hoe jouw ogen mijn gezicht
in de spiegel bekijken,
word ik wit, grijs en weer blond.
Klein en kleiner,
een deel van een verleden,
een bezoeker in een ander zijn nu.
In de toekomst zullen we vervreemden.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zaterdag, januari 05, 2019 02:10 |
| laatste zin is geweldig... Mooi werk.. groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| Johny Donovan: | Vrijdag, januari 04, 2019 17:55 |
| bijna een scene uit de beroemde prent" psycho" mooi | |
| Avr: | Vrijdag, januari 04, 2019 14:22 |
| Mooi en aangrijpend gedicht, doordat het zo beeldend is verwoord!Sterkte gewenst! | |
| teun hoek: | Vrijdag, januari 04, 2019 14:10 |
| intens sterkte th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Miss_AngelOfFire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||