Geheel
Wit en dan zwart. Zwart ontploft en zweeft. Zwart leeft en wit wordt zwart. Zwart meer dan zwart. Zwart wordt alles. Alle pigmenten, alle stralingen. Het danst een dans die ik nooit heb begrepen. Een dans, die ik niet wil begrijpen. Maar wil gadeslagen, wil opnemen, wil geven aan mijn geheel, aan mijn wezen. Een levend zwart, meer dan zwart, een gevoel, een dans, een overweldigend besef en een bevredigend onbegrip. Dit is de waarheid. Dit was de waarheid en dit zal altijd de waarheid zijn. Wij zijn cellen. Onze planeet is cellen. Mijn planeet was een begrip. Mijn planeet was verbonden aan mijn wereld. Mijn wereld was verbonden aan mijn DNA, aan mijn opvoeding, aan mijn ervaringen,... Het was gebonden aan mij. Dit zwart, dit overweligdend besef. Dit levend, meer dan zwart-zwart, dit was de waarheid. Mijn waarheid. Zwart is waar kleuren beginnen.
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Zaterdag, januari 05, 2019 19:07 |
| altijd toch.... | |
| teun hoek: | Zaterdag, januari 05, 2019 13:05 |
| was het was of is het is kleuren zijn een diep gemis. th |
|
| september: | Zaterdag, januari 05, 2019 11:56 |
| Ik vind het een intelligent mooi schrijven Subjectieve realist. Ik heb aandachtig de mooie inhoud gelezen en kan me in verwondering daarin vinden. Fijn weekend gewenst | |
| Jadzia: | Zaterdag, januari 05, 2019 11:33 |
| Hopelijk dans jij ook eens naar het kleurrijke die ook zijn eigen dans uitvoert. ik wens jou een minder zwart weekend. liefs Jadzia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Subjectieve realist | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||