Je liet me alleen staan
We liepen samen door de stad
tot op dat éne moment
je liep weg van mijn pad
alsof je me niet meer kent
We waren samen uit geweest voor een namiddag
tot je me toen opeens liet staan
het was gedaan met deze leuke dag
uit mijn ogen vloeide een traan
We liepen samen door de stad
maar opeens zag ik je niet meer staan
ik riep je naam
maar je was volledig weggegaan
Ik ging alleen terug naar huis
zonder mijn beste vriendin aan mijn zij
ik kwam heel alleen terug thuis
zonder jou erbij
Wat ik verkeerd heb gedaan
zal ik nooit weten
waarom heb je me heel alleen laten staan
dat zal ik echt nooit vergeten
(figuurlijk bedoeld)
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, januari 09, 2019 17:25 |
| daarin uiting van gevoelens. sterkte th |
|
| Gerardo: | Woensdag, januari 09, 2019 13:13 |
| Ik zou toch wel willen weten waarom. | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, januari 09, 2019 09:11 |
| Uit het oog uit het hart Raissa, alleen oprechte vriendschappen zijn kostbaar. Zonnige dag wens ik je. Anneke |
|
| waterval: | Woensdag, januari 09, 2019 00:52 |
| een gebroken vriendschap kan een groot gemis zijn... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||