Gedachtenrood
gedachtenrood
zacht liep ik
achter je lach
wist dat jij op
mij had gewacht
de paden kleurden
zich gedachtenrood
meanderend in gras
dat spontaan verschoot
uit het ruisen van
bomen kwamen vage
stromen bladmuziek die
neerdaalden als lentelied
ik zag de sprookjes
al van ver en wist dat
jij de sleutel had om ze
hun ziel terug te geven
hand in hand
zijn we binnen gegaan
liefde en warmte
omringden ons spontaan
wij hebben niet meer
omgekeken omdat we
voelden dat wij hier voor
altijd verder wilden leven
wil melker
11/01/2019
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, januari 11, 2019 15:13 |
| mooi, want de ware liefde dat ga je voor, onbegrensd groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| teun hoek: | Vrijdag, januari 11, 2019 11:30 |
| fijn die sleutels aan de bos te hebben th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 11, 2019 09:59 |
| Zo blijft het rood de kleur van de liefde behouden, hopelijk levenslang met een warme glimlach Wil, het zij je van harte gegund Wil. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, januari 11, 2019 05:29 |
| goede morgen wil mooi weer hoor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||