ik kan slechts stil bevestigend zwijgen
jij, regen in je haar
wimpert mij toe
het schemert in jouw ogen
en in je ene hand ’t verleden
in d’ andere de toekomst
ben jij het heden
opengeslagen op het bed
zwemmen wij traag in onze hemel
de klok kent hier geen wijzers
wanneer de nacht verdwijnt in nieuwe dag
lichten nog steeds de sterren
en ‘k hunker mij tussen jouw dijen
jouw lippen glanzen nat
als jij mij lieft met heel jouw zijn
en vraagt of ik je wil
kan ik slechts stil bevestigend zwijgen
sunset 12-01-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, januari 13, 2019 08:07 |
| Avr, waterval, Dank jullie wel voor het lezen en waarderend reageren. Nog een rustige zondag verder en warme genegen groet, |
|
| waterval: | Zaterdag, januari 12, 2019 16:55 |
| zo mooi, dat verlangen en hunkeren met veel liefde en respect beschreven groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Avr: | Zaterdag, januari 12, 2019 13:20 |
| Een heel mooi liefdesgedicht! | |
