A touch of Chanel...
A touch of Chanel...
“Laat ons verdwalen in de mist” zei ze,
“laat ons samen weggaan nu”
nadat ze zachter was gaan praten.
Jij bent de enige liefde die ik nog kan verliezen
als ik wegdrijf in de zucht van het achterlaten.
“Laat ons luisteren naar de wind,
in zijn schaduw zingt de stilte” drong ze verdrietig aan,
ik zag de woorden die haar mond verlieten
als een zweem van magische gedachten.
“Laat ons samen ruiken naar het pas gemaaide gras”
fluisterde ze in mijn oor toen ze zich liet vallen,
maar al wat ik rook was een vleugje N°5
en de geur van haar bedwelmende liefde…
esteban 17/01/2019
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, januari 18, 2019 00:40 |
| dromerig zachte woorden... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Dasje (lucky): | Donderdag, januari 17, 2019 21:34 |
| Wat is dit mooi... Haar angst om het afscheid voelbaar, maar toch de liefde vieren. Groetjes, Dasje :o] |
|
| september: | Donderdag, januari 17, 2019 21:13 |
| Schitterend Esteban. Wat een klasse. Heel erg mooi geschreven. Zo beeldrijk en talentvol. Liefs | |
| teun hoek: | Donderdag, januari 17, 2019 17:23 |
| vurig th | |
| voske: | Donderdag, januari 17, 2019 15:35 |
| Mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||