Ogen vol ver grijs
ogen vol ver grijs
hij was
vandaag dichtbij
en onverhuld
geen zeis en
donkere mantel
wel ogen vol ver grijs
we hebben
elkaar toegeknikt
hangende de vraag
of het wel
schikt vandaag
of anders later
nader komend
bekenden wij waar
onze wegen scheiden
ik was een
groentje in het
eeuwenoud metier
liep voor het eerst
en hopelijk niet
het laatste keertje mee
wil melker
19/01/2019
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zaterdag, januari 19, 2019 10:03 |
| door blijven lopen Wil. th |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, januari 19, 2019 08:38 |
| Wat heftig Wil, angstig ook. Hoop dat onze wegen hier voorlopig niet zullen scheiden. Ik wens je veel sterkte en alle goeds. De zon schijnt ook voor jou vandaag met warme groet. Anneke |
|
| Aquarel: | Zaterdag, januari 19, 2019 08:26 |
| Leest als balanceren op de rand van leven en dood. Ja, uiteindelijk lopen wij allemaal ooit een laatste keertje mee. Ik hoop dat dat laatste keertje nog een poos op zich laat wachten. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||