Zaailing
Zaailing
waar alles dwaas was en verschoont
en nimmer wraaklust mocht vertoeven
werd toch een zaadje aangeplant
van haat en wrok, klaar om te proeven
het was voorheen al niet zijn meug
en 't plantje groeide zonder water
de geur te scherp volgens zijn trek
er werd bepaald, dit is voor later
de zaailing echter wachtte niet
en groeide uit tot woekerplant
van droogte zoog hij aan zijn bloed
parasiteert de binnenkant
met schaar en mes gewet op steen
werd elke twijg er uitgeknipt
met al het gif dat wortel schiet
tot nergens nog iets binnenglipt
*
een laatste bloem, met nieuwe zaden
een zwarte schoonheid nooit gezien
is uiterst giftig en vol doornen
verstekeling tot “ooit” misschien?
Reacties op dit gedicht
| Gerardo: | Zondag, januari 20, 2019 21:13 |
| Lastig leesbaar op de smartphone door de achtergrond. | |
| Johny Donovan: | Zondag, januari 20, 2019 19:47 |
| super, versta heel goed die dubbel gelaagde poëzie die er in schuilt | |
| Anneke Bakker: | Zondag, januari 20, 2019 15:56 |
| Alleen goed zaad laat fijne en gezonde vruchten oogsten. Bijzonder gedicht laat je lezen Waterval. Mooie middag wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, januari 20, 2019 13:07 |
| als de doornappel th | |
| Avr: | Zondag, januari 20, 2019 12:36 |
| Haat brengt nooit iets goeds! Mooi, mysterieus gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: waterval | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||