De vroege wandeling
De zon nog niet op maar al wel aanwezig
Geen wind, steeds minder sterren
Eerste vogels in de lucht
De ruimte die zich meer en minder laat zien
Daar hoog boven en hier benee waar
Het horizonsilhouet zich scherper aftekent
Die ruimte boven die je slechts nietig laat voelen
Door dat onbegrensde
Zoals de weidsheid van hier beneden het
Alleen zijn soms zo beklemtonen kan
Verlangen uitvergroot
Tot de ruimte boven
Die al zwemen blauw vertoont
En de sterren zijn gaan slapen
Reacties op dit gedicht
| Gerardo: | Zondag, januari 20, 2019 21:09 |
| Sfeervol. | |
| Avr: | Zondag, januari 20, 2019 18:41 |
| Heel mooi gedicht! | |
| september: | Zondag, januari 20, 2019 17:00 |
| Prachtig, prachtigst. Door de mooie voelbare beelden geschetst wandelde ik denkbeeldig mee in dit intens ervaren van overweldigende schoonheid. In diepzin mooi. | |
| Anneke Bakker: | Zondag, januari 20, 2019 16:12 |
| De stille prille morgenwandeling lijkt me heerlijk om van te genieten Peter. Pluk'm zou ik willen zeggen. Warme groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, januari 20, 2019 14:03 |
| ontwakende natuur th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||