Sneeuw.
Sneeuw.
Ontwakend in een
witte wereld
ervaar je de pure schoonheid weer
alles egaal
in wit verankerd
zelfs dat nu voor de tweede keer.
Geen voetstappen
noch autobanden
hebben dit tere kleed besmet
takken ademen
wit beslagen
iets van bedekte winterpret.
Het plaatst mij
terug in kinderjaren
die sneeuwhut in je eigen straat
sneeuwbal gevechten
sneeuwpop, sleeën
hoe snel de tijd hier toch vergaat.
Vroeger waren er
weinig auto’s
de melkboer kwam met paard en slee
de weg was ons
met pure suiker
voel nostalgie…. tikkeltje heimwee.
th
Ontwakend in een
witte wereld
ervaar je de pure schoonheid weer
alles egaal
in wit verankerd
zelfs dat nu voor de tweede keer.
Geen voetstappen
noch autobanden
hebben dit tere kleed besmet
takken ademen
wit beslagen
iets van bedekte winterpret.
Het plaatst mij
terug in kinderjaren
die sneeuwhut in je eigen straat
sneeuwbal gevechten
sneeuwpop, sleeën
hoe snel de tijd hier toch vergaat.
Vroeger waren er
weinig auto’s
de melkboer kwam met paard en slee
de weg was ons
met pure suiker
voel nostalgie…. tikkeltje heimwee.
th
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zondag, februari 03, 2019 00:23 |
| mooi gedicht groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 02, 2019 10:05 |
| Het maagdelijke wit verdwijnt nooit uit het geheugen. Heel mooi de suikerzoete schoonheid in herinnering gebracht Teun. Mooi wit weekend gewenst. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2019 | ||
| Thema's: | ||