Ik had graag geweten hoe het met je ging.
Maar ik kan het je niet vragen.
Je speelde met het ene ding na het andere ding.
Je moest uren luisteren naar dat zagen,
hoe mooi je was.
En mama die deed altijd de strijk en de plas.
En jij zat zo rustig.
Tot op de morgen dat ik je vond.
dat innerlijk in zich,
hoe ik naast je bedje stond.
Ik weet het nog allemaal.
Hoe mama heeft geschreewd.
Ik heb geen enkel moment gegeeuwd.
Het was geen gewone taal.
Ik weet nog hoe ik in mijn kast kroop van angst.
Ik wist niet wat aan de hand was.
Ik was het bangst.
Ik was.
Ik wist niet wat komen ging.
Maar ik weet 1 ding.
Ik hou van je mijn liefste broertje.
Ik weet nog hoe je eruit zag in je bedje enorm blauw en koud.
Ik heb je opgenomen en ik heb je terug moeten leggen.
Ik besefte niet dat je dood was.
Voor mij was je mijn broer.
Ik heb nooit afscheid kunnen nemen waar ik het nu nog altijd heel moeilijk heb.
Een 14 tal jaar later, op dit moment dus.
Ik zou met je naar school gaan.
Ik zou je helpen met je huiswerk.
Ik zou zoveel dingen met je doen.
Ik heb er altijd naar uitgekeken een broer te hebben waarmee ik dingen kon doen omdat je voor mij mijn vriend bent.
Ik was nog klein maar waarom ging je toen al heen?
Ik zit met zoveel vragen en ik weet dat ik geen antwoord krijgen zal.
Maar ik weet alleen dat je ergens bent, dat je mij ziet en dit gedichtje nu meeleest.
Ik weet dat je het goed hebt en dat ik me er bij moet neerleggen.
Ik leg me erbij neer maar ik snap het gewoonweg niet.
Liefste broer
Ik zal je nooit vergeten ik zal altijd van je houden.
Voor Didierke
Van je grote zus
Nathalie