Het donker van de vroege avond omhelst ons wanneer wij, de vingers ineen vervlochten, naast elkaar lopen door de verlaten stad
Zo dichtbij je dat ik de geur van gerookt hout ruik die om je heen hangt
Zo dichtbij je dat jij mijn middel met een arm omvat

In een onbewaakt ogenblik werp ik een steelse blik op jou
Perfectie bevangt mijn hart
Wat ben je intens mooi mijn elf
Mooi, lief, kwetsbaar en soms een beetje verward

Plots stoppen we voor even en voel ik onze lippen elkaar zachtjes aanraken
Jouw zoete zoenen jagen verlangen naar meer, veel meer, in mij aan
Maar vanavond is niet de tijd, het is nu tijd voor andere zaken

Liefst zou ik willen dat je nooit meer hoefde te gaan
Dat onze momenten samen eeuwig konden duren
Over enkele dagen zie ik je weer maar voor nu is het gedaan