Ik kon niks zeggen
en kreeg de juiste woorden niet gevonden
Want mijn gedachten waren verstrikt
en mijn kaken leken vastgebonden
Totdat het besef me eindelijk
hard wist te raken
Het brak door mijn pantser,
wist me opeens weer wakker te maken
Om alle hoop en alle angst
onbegrensd te laten stromen
Me te laten beseffen dat de realiteit beter is
dan ik ooit had durven dromen