Langs de sprookjeskant
langs de sprookjeskant
haar schalkse ogen
dwaalden steeds vaker
langs de sprookjeskant
ongeziene feeën en
kabouters liepen daar
gewoon hand in hand
in een overkoepelende
dimensie scheen de
zon zijn twee halo’s
er waren mensen
maar hun aanwezigheid
was op gasten niveau
zij domineerden niet
maar schouwden toe met
bewondering hoe alles ging
leken passanten in
een wereld die samenzijn
eerden als hoogste goed
waar de scherpe hoek
was weggesleten want warm
en vriendelijk sneed geen pijn
jouw ogen hebben dat
bekeken en voelden de heerlijke
harmonie om zo te mogen leven
wil melker
09/02/2019
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zaterdag, februari 09, 2019 12:35 |
| Wat is dat echt mooi en aanschouwelijk geschreven en bedacht Wil ! Ik las het op gastenniveau. Compostje |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 09, 2019 11:23 |
| Vriendelijkheid en warmte voelen als balsem voor lichaam en geest, soms spreekt realiteit andere taal is de harmonie zoek. Een gedicht dat de scherpe hoeken bijschaaft, heel mooi gedaan Wil. Fijn weekend wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, februari 09, 2019 10:15 |
| wakker worden in de realiteit th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2019 | ||
| Thema's: | ||