Vlinderkind
De zon sijpelt tussen kale takken
Maakt schaduwen op mijn muur
Donker op kalkwit
En hoe de wind evenwicht
In t geding weet te brengen
het schouwspel op meerdere benen hinkt
Ik wil weer met kleur spelen
Alsof het niet genoeg heeft gesneeuwd
Vlinders met ogen op vleugels
Naar de hemel toegespitst
Ik zie de schaduwen nu dansen
Op een onhoorbaar melodie
En bedenk hoe mystiek
een ijle straal twijgjes streelt
als een stilzwijgend belofte tot regeneratie
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, maart 20, 2019 11:58 |
| Mooi magisch mystiek beeldend en verbeeldend Mima. Prachtig Vlinderkind. Liefs | |
| Gerardo: | Woensdag, februari 13, 2019 19:08 |
| Mooi lentedicht. | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 13, 2019 17:56 |
| Met diep respect gelezen Mima. Mooie avond gewenst. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, februari 13, 2019 15:40 |
| sterk | |
| wijnand.: | Woensdag, februari 13, 2019 14:34 |
| fraai | |
| teun hoek: | Woensdag, februari 13, 2019 13:35 |
| mooi th lichtspel | |
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2019 | ||
| Thema's: | ||