Kon ik maar door met mijn ogen te knipperen
Jou herinnering laten vervagen
tot in de donkerte der dagen
Antwoord krijgen op nietgestelde vragen
Een knuffel om mijn twijfels te verzachten
Geduld tegen het onnodige wachten

Kon ik maar door jou naam uit te spreken
Mijn gevoelens leugenaars noemen
tegen de kracht van hun waarheid in
Andere stappen zetten bij dat toen breekbare begin
Geen verwachtingen laten leiden
En mijzelf niet door de leegte van niets laten verblijden

Kon ik maar een soort van resetten
Jou voorbijgaan compleet negeren
Totdat je donkere schaduwen beetje bij beetje vervagen
Mijn rennen in doordachte stappen doen vertragen
Alles vergeten
Jouw lach, jouw aandacht en jouw aanwezigheid
Verhuld in eigen verborgen verlangens gevoed door diepgewortelde spijt

Had ik dit alles gekund
Had ik dit alles van te voren geweten
Dan had ik niet onthouden, maar was ik gelijk gaan vergeten
Zodat de schade die jij hebt achter gelaten
Nooit had kunnen ontstaan
En dan was ik toen niet
Kansloos en zo kwetsbaar
Achter de demonen van mijn eigen verlangens aan gegaan