Driftig en kordaat
driftig en kordaat
je stappen
klinken helemaal
verkeerd alsof
de muren hun echo’s
hadden afgeleerd
waar driftig en
kordaat kaatsen in
een temperamentvol lied
verwelkomend de stenen
jouw zachte rakingsymfonie
jij streelt hun
bestaan met je warme
aanwezigheid je ogen
blikken langs vandaag naar
het jarenlange dienstbaar zijn
waar kleuren
onherkenbaar leken
straalt in jouw nabijheid
de straat weer als de vrolijke
lappendeken van toentertijd
lang heeft gezelligheid
geen tijd meer gekend maar
jouw glimlach opent deuren
die buiten zijn ontwend
ik zie je gaan de
armzwaai weerspiegelt
in het laatste raam
jouw heldere lichtinval
vergezelt je echt overal
wil melker
19/02/2019
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 19, 2019 12:41 |
| Temperamentvol Wil, dat zeker. Heerlijk lijkt me het vertoeven onder zo'n lappendeken van weleer. Ik glimlach om dit fraaie gedicht met zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, februari 19, 2019 08:54 |
| meer warm dan driftig th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2019 | ||
| Thema's: | ||