Dat dialogisch ogenblik
dat dialogisch ogenblik
ik wist niet
of jij lachte
of zong
maar zag
dat je blijdschap
ontsprong in geluid
waarvan je mond
klanken moduleerde
van binnenuit
vloeiend leken
woorden te dansen
op eigen muziek
die in melodie
de lach overnam
met vrolijke refreinen
zag je ogen
dirigeren uit
een stralende ik
voelde hoe jij
mij charmeerde in
dat dialogisch ogenblik
mijn applaus
was met eeuwige
liefde onderbouwd
wil melker
24/02/2019
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zondag, februari 24, 2019 18:27 |
| Een 'houden van' die geen zekerheden nodig heeft. Puur en onvoorwaardelijk. Als je hart maar groot genoeg is. Mooi hoor! |
|
| teun hoek: | Zondag, februari 24, 2019 12:17 |
| indringende liefde th |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, februari 24, 2019 10:57 |
| Dat het refrein voortdurend herhalen mag als de melodie van de lach. Applaus!. Zonnige groet Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2019 | ||
| Thema's: | ||