Klop, klop
De koude van de nacht
klopte aan, kwam me wekken
trok in een naakte huid
Door het raam viel echter
geen maan te ontdekken
condens lag vochtig op de ruit
Iemand missen lijkt een droom
als 300.000 nieuwe sterrenstelsels
met sterren, planeten en zwarte gaten
klopte aan, kwam me wekken
trok in een naakte huid
Door het raam viel echter
geen maan te ontdekken
condens lag vochtig op de ruit
Iemand missen lijkt een droom
als 300.000 nieuwe sterrenstelsels
met sterren, planeten en zwarte gaten
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zondag, februari 24, 2019 18:13 |
| miljoenen en miljarden duurt dat missen...een heimwee die niet over gaat...Mooi! | |
| teun hoek: | Zondag, februari 24, 2019 12:13 |
| gemis beslaat het leven th dat de zon het oplost vanuit de ander. |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, februari 24, 2019 11:37 |
| sterk | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2019 | ||
| Thema's: | ||