omdat jij nooit weet
nog kan de tijd wachten
in de afdruk van lijven
gestapeld: jouw, mijn
tedere toespelingen
steeds en waarschijnlijker
zijn wij elkaars adem
hier is de bron
de waterschede
en het weten
dat elke beplanting
ten hemel groeit,
dat smalle vingers
het zwijgen prikkelen
ik vorm nieuwe beelden
met telkens andere namen
voor jou het enige onbekende
wanneer ik tot jou kom
in nieuw zacht aanraken
omdat jij nooit weet
waar en wanneer
en elke beweging
ademen is in verdubbeling
wij kunnen niet wachten
sunset 25-02-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, maart 07, 2019 10:25 |
| Werner S, Dank je voor je lezen en reageren en nog een heel vredige donderdag verder. Genegen vriendschapgroet, |
|
| Werner S: | Donderdag, februari 28, 2019 19:01 |
| gepopeld en heb het graag gelezen | |
| sunset: | Maandag, februari 25, 2019 23:40 |
| Titus Flaminius, Dank je voor je lezen en waarderend reageren en nog een prettige maandagavond. Warme vriendschappelijke groet, |
|
| Titus Flaminius: | Maandag, februari 25, 2019 17:05 |
| Bello!! | |
