ontreddering
een sprankelend dispuut
alleen ik kreeg de wind
weer pal van voren
want anderen erkenden
mijn waarheden niet
daarin worden hun
zekerheden voorzichtig
uit het perspectief gehaald
waarin zij als vaste waarden
al jaren werden aanbaden
van een redenatie volgen
zijn zij niet gediend omdat
deze de fundamenten van
onze wereld ondergraaft en ons
slechts chaos en ontreddering laat
het testen van de mensheid
is al lang geleden begonnen
daar waar de natuur meer
ruimte eist is aanpassing de enige
remedie waar evolutie naar verwijst
geschokte krachten worden
niet beteugeld door wat
druppels op de gloeiende plaat
deze maatregelen helpen niet
zijn natuurlijk al decennia te laat
mensen zullen verdwijnen
in de radioactieve chaos die
achter blijft pas na eeuwenlange
halveringstijden zal de zon
op een nieuw nirwana schijnen
wil melker
28/02/2019
| Werner S: | Donderdag, februari 28, 2019 19:12 |
| bij alles komt een einde ik hoop dat het leven verder draait | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 28, 2019 14:49 |
| Met recht een ontreddering Wil, ben bang voor die chaos, hoop het niet meer te beleven. Knap verwoordt in dit gedicht. Maak er een mooie middag van zolang het nog kan. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, februari 28, 2019 13:03 |
| weinig perspectief th | |
| Avr: | Donderdag, februari 28, 2019 10:29 |
| De trieste waarheid, weer heel mooi verwoord, wil! | |
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2019 | ||
| Thema's: | ||