Witte Vlinder
Goede Vrijdag was de dag
Half 2 in de nacht
dat je mij alleen liet.
Nog even een laatste knuffel
in elkaars armen
je hoofd op mijn schouder
een laatste zucht
toen is je reis begonnen
en was er geen weg terug.
t'Was moeilijk nu was ik alleen
vele mensen die dag om me heen
maar toch voelde ik me leeg
en heel alleen.
Doelloos liep ik even buiten rond
Een vriendin die me daar vond.
Een warme knuffel van haar
deed me even goed.
Opeens was je daar
mooi wit teer en broos
vloog ze rondjes om mij heen
net of ze zeggen wou
ik hoor bij jou.
Mij raak je niet kwijt
ik blijf bij jou
in alle eeuwigheid.
Straks ben je net zo vrij
en mag je mee vliegen met mij
Samen de wereld weer ontdekken
Net als we voorheen altijd deden
Ik met jou, en jij met mij.
Ik hou nog van jou.
Reacties op dit gedicht
| Misty1950: | Zondag, maart 03, 2019 09:05 |
| Dank je wel Luc Schaduw, Avr, Hans Winter, en Werner lief voor de mooie reacties op dit gedicht. | |
| Hans Winter: | Vrijdag, maart 01, 2019 18:59 |
| een kleine reine wegwijzer in het wit dat alle kleuren omving, geleidt je naar het innerlijk gebeuren waarin doorheen het stille leed de lente je laat gebeuren. hans |
|
| Werner S: | Vrijdag, maart 01, 2019 17:31 |
| ik hou ook van jou :-) mooi gedicht oude vriendschap terugzien | |
