Teveel
De eerste keer dat ik iemand afwees en verliet
Brak mijn hart
De woorden waar ik zo zeker van was
Kwamen er stotterend uit
Het gevoel waar ik zo zeker van was
Smolt als sneeuw voor de zon
Je knikte, accepteerde het
Dat maakte het erger
Schreeuwde je maar
Schold je me maar uit
Had me gevraagd waarom
Dan was ik misschien gebleven
Maar het deed je niet zoveel
En mij teveel.
Brak mijn hart
De woorden waar ik zo zeker van was
Kwamen er stotterend uit
Het gevoel waar ik zo zeker van was
Smolt als sneeuw voor de zon
Je knikte, accepteerde het
Dat maakte het erger
Schreeuwde je maar
Schold je me maar uit
Had me gevraagd waarom
Dan was ik misschien gebleven
Maar het deed je niet zoveel
En mij teveel.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, maart 06, 2019 17:38 |
| Knap beschreven! Die gevoelens waarbij de reactie omgekeerd overkomt. Origineel! |
|
| Gerardo: | Woensdag, maart 06, 2019 10:30 |
| Tja, je wilt een reactie die iets zegt over hoe het geweest is. | |
Over dit gedicht
| Auteur: nonalissa | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2019 | ||
| Thema's: | ||