De stille
Hij zit daar in een stoel,
opgesloten in zijn eigen wereld.
Gewoon stil en ongedwongen.
Zijn ogen gaan
van links naar rechts.
En zijn brein werkt constant.
Plots gaat zijn linkerhand
naar die ene plaats.
Ze maakt de beweging.
Wanneer ik nader kom
zie ik dat om zijn mond
een spontane glimlach ontstaat
De verbazing slaat me k.o.
niet door hem
maar door wat er op zijn schoot ligt.
Hij leest een boek,
leeft in het verhaal
en geniet er met volle teugen van.
opgesloten in zijn eigen wereld.
Gewoon stil en ongedwongen.
Zijn ogen gaan
van links naar rechts.
En zijn brein werkt constant.
Plots gaat zijn linkerhand
naar die ene plaats.
Ze maakt de beweging.
Wanneer ik nader kom
zie ik dat om zijn mond
een spontane glimlach ontstaat
De verbazing slaat me k.o.
niet door hem
maar door wat er op zijn schoot ligt.
Hij leest een boek,
leeft in het verhaal
en geniet er met volle teugen van.
Reacties op dit gedicht
| Lieverdje (de enige echte): | Zaterdag, juni 01, 2002 12:24 |
| dat heb ik ook wel eens... boeken lijken soms wel mijn wereldje, en de grote wereld valt weg. Prachtig Lieverdje xxx |
|
| Peeters Veerle: | Vrijdag, mei 31, 2002 09:02 |
| Wow, klasse, XVeerlekenX | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||