Geblokkeert in mijn wereldje
Ik ben dat verbitterde kereltje
Gekeken door ogen van tranen
In mijn eigen verdrukking
Mijn ogen gesloten
Schrik van een misslukking
Gevoel hebben dat ik mij verdring
In een emotie die zich in de realiteit wringt
De druk van mijn eigen perfectie
Denken ik ben de enige
zonder een directie
krop ik het zodanig op
en vraag ik mij af
heb ik dan geen noodstop
Ik schrijf mijn episodes
Mijn hoofdstukken…
ze zijn opgeslaan in een modus
de bladzijdes zijn ongenummerd
het geschrift heeft het zelf geschreven
met mijn problemen heb ik het doorgelezen
en mij herstellend door verwezen
verborgen en opgeslaan
verbrand in assen opgegaan
mijn verleden aan de wereld verkocht
naar mijn verlichting…
daar heb ik naar gezocht
ik ben een geboren pestimist
die zijn geluk heeft gemist
over hindernissen gesprongen
in mijn anonimiteit gedwongen
mijn empatisch vermogen was uitgemoord
er was niks dat mij heeft verstoord
alles was in de diepte gezonken
heb alles wat ik had weggeschonken
door de kou verstekeld
was door mij heen gehekeld
hield niks voor mijn nagedacht
maar toen kwam alles in een keer
met een grote vracht
dat deed even zeer
voor mijn nageslacht
alles moeten vertellen
wat vastzat in mijn gedacht