Doof noch blind
Doof noch blind
Ik zag de bloemen niet
hoorde de vogels niet
toch was ik niet doof noch blind
maar de stilte schreeuwde in mij
de ziel herbergde eens emoties
waar elders geen plaats voor was
heb ze aan de wilgen gehangen
als een versleten jas
heb nu de stilte omhelst
in een oeverloos verlangen
eens vrij te zijn van chronische pijn
één ding lieve vrienden
heb geen deernis met mij
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| voske: | Vrijdag, maart 08, 2019 16:55 |
| Pijn.Een trouwe gezel die je beter kwijt kan zijn. | |
| Hans Winter: | Vrijdag, maart 08, 2019 15:43 |
| bloemen komen hoger, vogels zoeken lager gaande naar een tuintje voor hun nestelplekje, laten wij gelukkig gunnen. hans |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, maart 08, 2019 12:56 |
| doet me iets anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, maart 08, 2019 11:54 |
| begripvol gelezen kan het volgen sterkte in die strijd. h gr teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2019 | ||
| Thema's: | ||