winter recht zijn rug
winterlijke lentetijd
straalt mij aan
lacht blij en luid
en wandelt traag
door haar te vroeg ontwaken
net als ’t gekooide dier
dat eindelijk vrijgelaten
zijn kansen ziet
een nieuwe dag
giet zich in vormen uit
breekt door de schemering
in heldere bonte kleuren
rechtvaardigt hij zijn zijn
en honger naar de zon
haalt ’t binnen al naar buiten
zo zuiver maagdelijk elk blad
bij zijn geboorte
zo smetteloos het blauw
als hemels zinnendrank
dat ‘t bloed ontvlamt
een hete golvenmacht
verjaagt in maart
winterse kou
dan legt het grauw
zijn sluier over mij
en openen zich de sluizen
in geselende wind
kraakt donder ’t wolkendek
en slingert bliksem
tegen ruiten slaat de hagel
en druppels trekken
wenend weg
winter recht zijn rug
sunset 08-03-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, maart 08, 2019 19:28 |
| Werner S, Uiteindelijk wel ja. Maar voor mij liever nu dan morgen. Dank je voor je lezen en reageren en geniet verder van een rustige vrijdagavond. Warme vriendschappelijke groet, |
|
| Werner S: | Vrijdag, maart 08, 2019 13:56 |
| Winter zal zich gewonnen moeten geven aan de lente | |
