Onrust
Het is als een waas
Van heldere druppels
Omhult met zonnegloed
Niet weten waar ik rennen moet
Dus blijf ik roerloos zitten
Als ze mij niet vinden
Mag ik dan verdampen
Met de ochtendmist
Die laag over de aarde sist
Neem mij toch mee
En geef mijn adem terug
Mijn hart is al verloren
Niets kan mijn ziel bekoren
Alleen het haasten van de tijd
Alles is klein en nietig
In de glans van de eeuwigheid
Voor enkele seconden
Geven die gedachten rust
En worden mijn gedachten
In diepe slaap gesust
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Djinni | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2019 | ||
| Thema's: | ||