een rode zonnestier
giet zich uit
in het blauw
van het vuur

gevangen in klauwen
van monsters
groeien tedere bloemen
hun bloedlijn tot zier

en ik pel jouw
je huid af
wil jouw diepste zijn
daaronder zien

van kop tot teen
van binnen naar buiten
kleed ik je uit
tot wij beiden
volledig naakt
en totaal schuldloos
tegenover elkaar staan

want jij bent
wat ik wil
ik, de vanger
in deze storm
der getijden

en wanneer de vloed komt
zullen wij elkaar
nimmer verraden
- want dít water
kan niemand drinken

samen gaan wij terug
naar de sterren
laten onze huid
voor altijd achter

want wij zijn
voor eeuwig
elkaar vertrouwd


sunset 11-03-2019