zal helledood zijn
steeds vaker
jaagt een
brandende wind
langs het steen
waar zij
vroeger polijstte
schuurt nu
de grove korrel
het fijne zand
is verdwenen in
duinen die al de
benen hebben genomen
hier brokkelt
alles af dat
zachter is dan rots
tot ruïnes van muren
die eens de
winden keerden
bescherming boden
aan de kleine oase
nog vegeteren de
laatste bomen tussen
overlevend struikgewas
rond de plas die er was
er komt geen water
uit de kurkdroge lucht
de verdorde woestijn zal
nu zeker helledood zijn
wil melker
12/03/2019/
Anneke Bakker: | Dinsdag, maart 12, 2019 11:49 |
Ik stel het me zo voor Wil, een dorre woestijn, elders overstromingen, en de natuur gaat haar gang. Mooie woorden polijsten dit gedicht tot iets bijzonders. Graag gelezen en wens je een fijne dag. Anneke |
|
teun hoek: | Dinsdag, maart 12, 2019 09:08 |
klimaat heftig th | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 12 maart 2019 | ||
Thema's: |