Mijn eigendom mijn muur die ik afbakende
Niemand kwam er doorheen
zelfs niet met afspraken
Ik heb het te lang rond mij willen bewaken
Mijn poort was met climop dichtgegroeid
Zoveel oportunities waar ik mee heb geknoeit
Is het normaal dat ik mijn emotionele kant afsnoei
Mijn emphatie was te weinig in bloei
Misschien omdat andere het niet konden doorzien
Hoe ik mijn emoties heb afgesloten voordien
Mijn ogen altijd in duister hebben gesloten
Ik had nooit over mijn muren heen gekropen
Laat staan dat ik de climop
van mijn poort verwijderde
Teveel in mijne kop heb ik gestijgert
Teruggetrokken en mijn leventje gewijgerd
Ik laat het te weinig of nog niet genoeg toe
Ik wist toen zelfs niet hoe
Het was voor mij niet Bevorderend
Ik bleef die dwaze rugzak zorgenkind
Die niemand anders terugvind
Laat staan zijn eigen
Ik laat teveel de andere praten
Ik zette mij altijd op het stilzwijgen
Mijn climop groeide verder met langere tijgen
Ik verschroeide in mijn angsten
Want daarin blijven staren
duurde mijn tijd het langste