Het is een feit, we zijn gekneed, door wat ons is geleerd.
Je raakt wat kwijt, als je niet weet,
dat alles balanceert.
Vergeten is niet echt verkeert, maar het maakt wel verschil;
Als jij doet wat je hebt geleerd
en niet meer wat je wil.
Op school leerden we allemaal, te doen zoals het hoorde.
We leerden spreken met een taal,
die ons bestaan verstoorde.
Wat je met woorden zeggen kan, is altijd imperfect,
want taal dat is een rampenplan
en dat is wat ons ‘nekt’.
Wanneer je iets in woorden vat, dan maakt dat het niet echt.
Een taal wordt danig overschat,
da’s niets teveel gezegd!
In taal wordt afstand ingebouwd en dat bepaalt ons beeld,
van wat je, letterlijk beschouwd,
jezelf alleen verbeeld.
Dat wat ons steeds weer wordt geleerd; is rationaliteit
en niets van wat ons interesseert,
behoudt zo kwaliteit.
De aarde wordt zo een ‘object’ en niet iets dat kan leven.
Ons leven wordt zo een ‘project’,
niet iets dat is gegeven.
Peter.
