Zwartgallige gedachten
Zwartgallige gedachten
Al die duister om mij heen
Geen zonneschijn in mijn hoofd
Zwart gegal galmt in mijn hoofd, heel gemeen
En mijn geluk voelt uitgedoofd
Depressies komen naderbij
Geen rem houd dit gevoel tegen
Geen gevoel van ik ben vrij
Een zwart gallisch gevoel gekregen
Mijn gedachte is dit allemaal het wel waard
Zwartgallig is de zaligheid der gedachte
Een gevoel van Charon die over de Styx heen vaart
en tussentijds mij heel hard uitlachtte
Een beter gevoel zal er voorlopig niet komen
Een beter leven zit er niet in
Mijn zwartgallig bestaan is niet in te tomen
Komt er ooit nog een nieuw begin
Al die duister om mij heen
Geen zonneschijn in mijn hoofd
Zwart gegal galmt in mijn hoofd, heel gemeen
En mijn geluk voelt uitgedoofd
Depressies komen naderbij
Geen rem houd dit gevoel tegen
Geen gevoel van ik ben vrij
Een zwart gallisch gevoel gekregen
Mijn gedachte is dit allemaal het wel waard
Zwartgallig is de zaligheid der gedachte
Een gevoel van Charon die over de Styx heen vaart
en tussentijds mij heel hard uitlachtte
Een beter gevoel zal er voorlopig niet komen
Een beter leven zit er niet in
Mijn zwartgallig bestaan is niet in te tomen
Komt er ooit nog een nieuw begin
Reacties op dit gedicht
| Barbiepop: | Vrijdag, mei 31, 2002 15:40 |
| Even een reaktie hierop, mensen. Zo ben ik niet hoor. Het is een oud gedicht wat ik geschreven heb toen ik vijftien jaar was. Een beetje ontplofbare tijd zeg ik maar. Groetjes Barbiepop |
|
| Emobé: | Vrijdag, mei 31, 2002 03:45 |
| Is er nu echt niemand dat eens een mooi gedichtje kan schrijven? As in the way poetry was meant... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nevel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||