Lachjes krulden
lachjes krulden
geuren prikkelden
stemmen rumoerden
jij zat daar aan
het tafeltje in een
zee van stille rust
zacht kabbelden
woorden over het blad
sierlijke handen
ritueelden verbanden
van lief samen zijn
lachjes krulden
verborgen met
onuitgesproken plezier
in het uur zonder zorgen
door aangenaam vertier
plots vlaagde de wind
kwamen uniformen dichtbij
klonk er paniek in
luid geschreeuwde bevelen
sloop chaos ijskoud voorbij
in opluchting haalde
ieder zacht adem
keerde de stemming terug
maar de rust was gedaan
hoogste tijd om naar huis te gaan
wil melker
20/03/2019
Reacties op dit gedicht
| Werner S: | Woensdag, maart 20, 2019 17:30 |
| onrust bij een rust moment? | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, maart 20, 2019 15:01 |
| Paniek verdreef de krullende lachjes op de terrasjes, men kan nu weer zacht ademhalen. Misschien bedoel je heel wat anders Wil. Mijn gedachten gaan hier naar uit. Zonnige groet . Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, maart 20, 2019 08:59 |
| stemming afhankelijk van de omstandigheid th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2019 | ||
| Thema's: | ||