Het stille sterven
het stille sterven
waar aarde ooit
de blauw groene
parel in ons stukje
heelal mocht zijn
is dat festijn nu
helaas verdwenen
al decennia lang
verbleken de kleuren
in het gebeuren van
het stille sterven dat
wij in vervuiling onze
kinderen laten erven
waar eens de
cirkel helend
gesloten was
breken lijnen zien
we elkaar voedende
relaties snel verdwijnen
onherstelbaar is
het fijnmazige
levensnet gebroken
zijn tijdsporen verlopen
geen gerangeer de rails
bestaan al lang niet meer
wil melker
22/03/2019
Reacties op dit gedicht
| Werner S: | Vrijdag, maart 22, 2019 21:41 |
| tja spijtig :-) | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 22, 2019 10:40 |
| De zon schijnt volop Wil, het is lente, de wereld leeft en de vogels jubelen luid. Maar ik begrijp goed wat je wilt zeggen met dit toch heel mooie gedicht. Zonnige groet stuur ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, maart 22, 2019 09:56 |
| zie toch ook de mooie dingen th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2019 | ||
| Thema's: | ||