Stukjes dood
stukjes dood
ik wieg mee
met de vlammen
van mijn klein
vuurtje hoop dat
ik gesprokkeld
heb uit gevonden
stukjes dood
om me heen
zij waren
al verloren
hun groei gestopt
door structureel
tekort aan
continuïteit die
in het leven van
de soorten snijdt
diversiteit is
al geminiseerd
door economische
belangen waarbij
de mens zichzelf
met hoofdprijzen
al heel ruim
heeft behangen
maar de rekeningen
kwamen razend snel
klimaat en natuur
corresponderen
alleen nog in hun
gang naar de hel
de mens kijkt toe en
denkt we zien het wel
wil melker
24/03/2019
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, maart 24, 2019 13:39 |
| juist veel die zich inspannen h gr th |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, maart 24, 2019 08:38 |
| De rekeningen zijn hoog Wil, die betalen wij met ons allen en de natuur geeft geen crediet. De zon schijnt volop dat geeft hoop voor vandaag, wens je een mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2019 | ||
| Thema's: | ||