HET ULTIME LATENTE
Als de bloemen
zichzelf plukken
je uit je warhoofd halen
de tuin ziet opknappen
en het eindelijk
gaat lukken dat
vast geroeste sloten
automatisch opengaan
dan ruik je de oplossing
van de koude problemen
opeens weet je het
niet dat het je ooit
is beloofd maar wel
waar alle mensen
recht op hebben
je komt er nu achter
wat steeds verborgen was
als het ultieme latente
de winter die je
in de kou liet staan
kan niet meer deren
komt nu aan zijn einde
is bestemd om verzwolgen
te worden door een
nieuw begin wat we
adopteren en claimen
LENTE
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2019 | ||
| Thema's: | ||