aan de overkant
zie mij in levende lijve
zoals een geest in een pot
waar je over moet wrijven
plots verschijn ik voor je ogen
boven je hoofd heb ik rond gevlogen
zie mij in een verschijning
in mijn eigen spiegel gekropen
naar mijn ultieme wens gelopen
de verdwijning het meerdere dimensionele
aan de andere kant van de realiteit
waar ik als mens niemand nog kan bespelen
daar waar geen wens verslijt
ergens waar ik voor een reden graag verblijf
achter mij schiet ik die spiegel aan flarden
want door die spiegel….
zag ik een mooie garden
zoals een geest in een pot
waar je over moet wrijven
plots verschijn ik voor je ogen
boven je hoofd heb ik rond gevlogen
zie mij in een verschijning
in mijn eigen spiegel gekropen
naar mijn ultieme wens gelopen
de verdwijning het meerdere dimensionele
aan de andere kant van de realiteit
waar ik als mens niemand nog kan bespelen
daar waar geen wens verslijt
ergens waar ik voor een reden graag verblijf
achter mij schiet ik die spiegel aan flarden
want door die spiegel….
zag ik een mooie garden
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Dinsdag, maart 26, 2019 14:49 |
| doet me een ietwat aan Aladin lijken, het oproepen van een euforie | |
| EXPLICIT: | Maandag, maart 25, 2019 22:58 |
| Aan de overkant is alles hetzelfde behalve je perceptie... | |
| teun hoek: | Maandag, maart 25, 2019 22:18 |
| een grens die wij mogen overschrijden th |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, maart 25, 2019 20:22 |
| Ja daar , waar het altijd lente is met eindeloze tuinen. Heel mooi verwoordt Werner. Fijne avond. Anneke |
|
