In de kern van mijn wezen
Ben ik alleen en stil
Maar je hoeft niet te vrezen
Het is wie ik ben, het is wat ik wil
In een wereld die maar blijft razen
Die nooit stil kan staan
Heb ik in de lente het vee zien grazen
En heb ik de wereld maar laten gaan
Ik berust in wie ik ben
En al brengt het soms pijn
Zit ik niet begrensd in die ren
Ik wil niet wat worden, maar wat zijn
In mijn waarden vertrouwen
Ook al ken ik tegenslag
En zal ik soms rouwen
De traan verliest altijd van de lach
Vertrouwen en in mijn visie overtuigd
Dat goed doen noodzakelijk is
Recht de rug, wanneer de wereld buigt
Wend je blik niet af bij het zien van gemis
Maar troost zij die verdrietig zijn
Wees kracht voor de zwakken
Want een klein beetje zonneschijn
Is waar zij zo naar snakken
Zo overwint de stille kracht
Al het rumoer en geraas
Zo wint het gefluister zacht
Van het geschreeuw van de dwaas
Mijn ogen zijn gefocust en gericht
Ik kies niet voor die gevangenis
Maar stap weg, naar het licht
En laat die wereld voor wat het is