Gewoon Gras
Een waas van dauw
met schaduw kou
bedekt het groene gras
de zon kan hier
niet omheen draaien
de aarde wil hier
niet stil blijven staan
met dit groen kan
het alle kanten opgaan
als de lucht is vervuld
met engelen geduld
kruipt de zon je voelt
aan alles dat zij
terrein heeft veroverd
dan wordt de natte
grasmat betoverd
in een veld smaragd
schitterlicht graast
er nu rustig vol liefde
in blinkende pracht
Uit de bundel (In onze verwondering zijn geen grenzen)
Martine Verhavert & Cor van Vliet
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2019 | ||
| Thema's: | ||