onderweg naar Pasen
spijkers door handen
slaan wij in het hout
ontbranden het kruis
in het rad van de tijd
draaien hoofden weg
al rusten droevige blikken
onder smartvolle tranen
op het lijf en de nagels
in nacht verdreven
stil gezwegen
is nu de dood
op deze heuvel
vieren wij het lam
delen het brood
alsook genade
ons gegeven
sunset 14-04-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, april 15, 2019 08:56 |
| Hans Winter, Dank voor je lezen en dichterlijk reageren en een heel vredige maandag verder. Warme vriendschappelijke groet, |
|
| Hans Winter: | Zondag, april 14, 2019 17:01 |
| gespijkerd blijft je slechts nabij het zwijgen hijgend hijsend nog te zeggen wat je lang al dacht, dat blijkt. hans |
|
| sunset: | Zondag, april 14, 2019 13:54 |
| juffie, Dank je voor je lezen en mooi beschreven vinden en een heel vredevolle zondagnamiddag. Warme genegen groet, |
|
| juffie: | Zondag, april 14, 2019 11:27 |
| de diepte van Zijn weg , Zijn lijden....mooi beschreven. | |
