Allemaal dood...
Allemaal dood...
De pijn is zichtbaar meer aanwezig,
zoals de ochtendlijke dauw
op het beslagen vensterraam.
Wie zal er hier nu komen zoeken,
wie zie ik wroeten in mijn bestaan.
De levenswil lijkt wel verdwenen,
gelijk iets dat maar verdwijnen kan.
Nachten lang duurt het kiezen
van het juiste afscheid.
Hoeveel uren tot men mij hier vinden zal.
De dood lonkt angstvallig
en slapen doet zo'n zeer.
Gelukkig kan ik mij nog verschuilen
achter analgeticum, opioïden
en zoveel andere vuiligheid meer.
Buiten wacht de morgen
in de klaarte van de dag.
Binnen sterft de ongeneeslijke, eenzaam
tussen catalogussen van doodskisten
en het vinden van het mooiste graf...
esteban 2 mei 2019
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, mei 02, 2019 11:17 |
| sterkte th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 02, 2019 11:15 |
| mooi gedaan | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||