Op de tast
op de tast
wij hadden
niets afgesproken
zij zou nachts
niet komen spoken
met een streel of
vaag schreeuwen
om mij iets over
haar bestaan
te laten weten
zij is er gewoon
want sinds haar
verscheiden heb
ik mij niet van haar
kunnen bevrijden
waar zij vroeger
altijd bij me was
is dat nu zelfs bijna
letterlijk op de tast
ze kijkt me aan
loopt mee en praat
geeft ongevraagd
antwoord bepaalt
waar we gaan en
ik laat me leiden
zal zonder haar
mijn dagen anders
nooit kunnen slijten
wil melker
04/05/2019
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, mei 04, 2019 10:57 |
| Dat moet heel heftig voelen Wil, de scherpe kant van rouwen zal misschien voorbij zijn, het gemis zal altijd blijven. Mooi en intens verwoordt. Goed weekend wens ik je . Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, mei 04, 2019 10:10 |
| dromen in het verlorene th | |
| Aquarel: | Zaterdag, mei 04, 2019 09:34 |
| Het is zo zwaar, het gemis, zo intens verdrietig, wanneer je geliefde overlijdt, maar haar dichtbij te kunnen voelen zal vast troost geven. Mooi dat je, zo op de tast, haar aanwezigheid nog mag ervaren. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||