04 en 05 mei
niet de wind klopt op het venster, wel gisterentijd
nog net niet helemaal vergeten
waar op markten en straten er omheen
tanks kruipende soldaten doldriest vermorzelen
- raar dat het bloed van eender welke man
zich met eenzelfde rood op uniformen kleurt
in kelders schuilen vrienden en familieleden
en buiten voor het raam
loopt er een jonge vrouw, kort gerokt
maar wel met laarzen aan
een man schreeuwt luid bevelen, zwaait met zijn sten
en roept dat hier weldra gevochten wordt
ikzelf verdwijn in donkere schemersteegjes
en luister naar de echo van verjaagde voeten
die nog niet zo heel lang geleden
luid zingend door de straten hier marcheerden
- nu bedelen witte hemden overgave
en klinkt 't Wilhelmus uit volle borst
[wij houden twee minuten stilte om te herinneren
dat wij nog steeds niet weten hoe een vrede te bewaren
en zelfs fascisme geven wij opnieuw te eten
in naam van 't vrije woord;
de vrijheid zelf hebben wij heel snel vergeten]
sunset 04-05-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, mei 04, 2019 15:41 |
| juffie, Aquarel, teun hoek, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en nog een heel vredevolle zaterdagnamiddag. Warme groetende genegenheid, |
|
| teun hoek: | Zaterdag, mei 04, 2019 13:40 |
| bewust th | |
| Aquarel: | Zaterdag, mei 04, 2019 13:29 |
| Onze vrijheid is niet vanzelfsprekend. Ook daar sta ik bij stil. Indrukwekkend gedicht. Liefs, Aquarel |
|
| juffie: | Zaterdag, mei 04, 2019 13:21 |
| helaas werkt het vaak wel zo... daarom zijn toch die twee minuten wel belangrijk. Om te bedenken hoe en waarom we lessen kunnen trekken... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||